Bij Kids First voelt het als een samengesteld gezin, met een gezamenlijk doel: alles voor de kinderen.
Kids First viert dit jaar haar 25-jarig bestaan!
Ter ere van deze mijlpaal hebben we medewerkers geïnterviewd die Kids First maken tot wat het is, waaronder Aly, een van de dragende krachten van Kids First. Zij heeft de organisatie in al haar vormen meegemaakt, van de beginjaren tot nu, en gaat binnenkort met pensioen. Aly deelt haar mooiste herinneringen en bijzondere ervaringen uit meer dan 40 jaar kinderopvang!
Ik ben Aly, 65 jaar en woon in Haren. Al 42 jaar werk ik met veel plezier in de kinderopvang. En dat begon allemaal een beetje onverwacht. Ik had de opleiding Kleuterkweek gedaan, later aangevuld zodat ik ook les kon geven op de basisschool. Maar werk? Dat was er niet. Dus stond ik ineens als gastvrouw in een autogarage. Een jaar later was dat weer voorbij.
Via een arbeidsbureau kwam ik terecht bij de peuterspeelzaal: Lutje Potje. Ik weet nog dat ik een heel programma had voorbereid, maar zodra ik binnenkwam, kon alles de prullenbak in. De kinderen waren piepjong en liepen nog in de luiers, iets waar ik totaal geen ervaring mee had. Ik had nog nooit een luier verschoond! Wat begon als een invalbaan, groeide al snel uit tot mijn vaste baan, ik vond het zó leuk!
In die tijd was alles nog heel anders, ouders waren verantwoordelijk voor de speelzaal. De oudercommissie regelde personeelsbezetting, financiën en activiteiten. Ouders waren verplicht betrokken, want zonder hen kon de speelzaal niet draaien. De subsidie werd destijds aan de oudercommissies uitgekeerd. Soms was er zelfs geen salaris omdat iemand het geld tijdelijk had gebruikt voor andere noden. Uiteindelijk werd het COP opgericht, een administratiekantoor dat zorgde voor salarissen en andere geldzaken.
Langzaam veranderde alles. Er kwam structuur en we kregen collega’s bij ons in de groep zoals Joke en Georgie. Georgie een geweldige collega van allochtone afkomst. Zij zorgde via eten en cultuur voor meer verbinding met ouders van verschillende achtergronden. Ook begeleidde ik groepshulpen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Sommigen van hen werken nu nog steeds bij ons!
De samenwerking met Kids First begon rond 2010, aanvankelijk onder leiding van mij en enkele collega’s. Later groeide ik door tot sector- of clustermanager en gaf ik leiding aan meerdere regio’s.
Wat mijn werk zo leuk maakte? Dat het steeds veranderde! Echt, om de vijf jaar kwam er wel weer een nieuwe uitdaging. Van groepswerk naar begeleiding, van teammanager naar manager kinderopvang. Van Groningen naar Friesland, toen naar Assen en weer terug. Het werd nooit saai.
Het allerleukste? Het Comenius-project. Via dat project reisde ik naar Noorwegen en Ierland om te zien hoe kinderopvang daar georganiseerd is. Wat een inspirerende ervaring! In Scandinavië gaan kinderen gewoon het bos in, zonder hekjes. Ze leren hun grenzen kennen door te vallen, op te staan en opnieuw te proberen. Kinderen moeten zelf keuzes kunnen maken, mogen fouten maken en volwassenen hoeven niet alles te sturen. Die visie probeer ik nu ook door te geven, zelfs aan mijn kleinkinderen.
Wat ik het meest ga missen is dynamiek van het werk. Geen dag is hetzelfde, en ook na 40 jaar blijft er altijd iets nieuws. Wat ze niet zal missen? De roosterpuzzel en de stress die daarbij komt kijken.
Mijn advies aan nieuwe medewerkers is dan ook: “Blijf dicht bij jezelf. Houd altijd in je achterhoofd waarom je dit werk doet: voor de kinderen.”
En straks? In augustus stop ik, in september ga ik lekker naar Kreta. Uitslapen, geen maandagochtenden meer, heerlijk. Maar Kids First, de mensen en de dynamiek… die zal ik zeker gaan missen!
